Ken je dat?
Dat je verlangt naar een arm om je heen, een knuffel of gestreeld worden?
Geen woorden maar gewoon zijn in de aanwezigheid en liefde van de ander.
Met zachtheid en liefde wordt het aan je gegeven zodat je je even helemaal geborgen kan voelen.
Ik denk dat veel mensen dit verlangen hebben en tegelijkertijd dat veel mensen niet ontvangen waar ze zo’n behoefte aan hebben.
Want om aan te geven aan de ander dat je even wilt zakken in je zachtheid en kwetsbaarheid kan soms heel spannend zijn.
Je bent bang om afgewezen te worden.
Vaak wordt deze uitreiking alleen maar gedaan binnen de liefdes relatie.
Waarom eigenlijk? Want de eerste levensbehoeften zijn aanraking en liefde.
Waarom hebben we zo afgekaderd dat dit binnen een liefde relatie?
En waarom is het zo eng om echt te geven en te ontvangen en je zachtheid te laten zien?
Als ik naar mezelf kijk is mij geleerd dat ik sterk moet zijn. Ik heb daar op een moment in mijn leven aan gekoppeld dat knuffelen en even uitreiken naar iemand daar niet bij past.
Lang heb ik een hele harde buitenkant gehad en ging ik echte verbinding uit de weg. Ik kende het niet meer.
Ook had ik een diepe wond zitten die ik voelde als ik het wel aan ging. De angst dat de ander weer weg zou gaan kwam boven en daarmee schepte ik een afhankelijkheid. Want als de ander weg ging dan werd mijn overtuiging dat ik het niet waard was bevestigd.
Door deze dingen te onderzoeken en aan te kijken in mezelf weet ik dat het niks te maken heeft met het niet waard zijn.
Mensen komen en gaan in je leven en iedereen brengt je wat. Met de een heel je stukken en de ander leert je weer voor jezelf opkomen enzovoort.
Ook door me langzaam te verdiepen in onder andere tantra en andere vormen van persoonlijke en spirituele ontwikkeling werd ik steeds vrijer in aangeraakt worden door een knuffel, een arm om me heen etc etc. Ook durfde ik steeds meer in mijn kwetsbaarheid en zachtheid te stappen en ook de ander aan te raken of uit te reiken met woorden.
Inmiddels jaren later heb ik zoveel fijne mensen om me heen die ook dit pad bewandelen en in hun zachtheid en kwetsbaarheid durven stappen. Die ook aanrakingen geven en ontvangen en daar ben ik enorm dankbaar voor.
Tijdens mijn ademsessies, coaching en retreats help ik anderen om ook weer een stapje te zetten in hun kwetsbaarheid, uitrijken en verbinding maken. Verbinding met hunzelf en verbinding met de anders.
Soms is het confronterend om zo met jezelf aan de slag te gaan. Maar 1 ding weet ik zeker. Het is het waard en jij bent het waard.